மனைமாட்சி

எத்தனையோ பார்த்ததுண்டு

எங்கெல்லாமோ போனதுண்டு

ஆனால்

இவ்விடத்தைப் போல் - வேறு

எவ்விடத்தையும் கண்டதில்லை ;

இது

எல்லோரும் விரும்பும் இடம் ;

எல்லோரும் திரும்பும் இடம் ;

அது வேறேதுமல்ல ;

முனை தோறும்

முளைத்த மருத்துவ

மனை தானது ;

ஒரு வகையில்

நமக்கு எல்லாம்

அனை தானது ;

கட்டிலில் இருவர்

விழுந்ததால் நாம்

தொட்டிலில் விழுந்தோம் ;

அது பிடிக்காமல்

அதனின்றும் விழுந்தோம் ;

பின் தவழ்ந்து

மறுபடியும் கட்டிலிலேயே

விழுகிறோம் ;

இடையில் எத்தனை

ஆட்டம் ?

கடலில் ஆடும்

கப்பல் ஆட்டம் ;

ஒரு சின்ன

ஓட்டை போதாதா

நம்மை விழுங்க !!

எத்தனை பேர்

இங்கே கரை கண்டார் ?

கரையைக் காணாது

இருப்பதில் தானே

கரை கண்டார் !!

மொத்தத்தில் கட்டிலிலும்

தொட்டிலிலும் விழுகின்ற

விட்டில்கள் நாம் ;

குழந்தையாய்ப் பிறக்கிறோம் ;

குழந்தையாய் இறக்கிறோம் ;

எல்லாம் இந்த

மனையில் தானே ?

பிறக்கும் போது

இருந்த உடைகள்

தானே நமக்கு

இறக்கும் போதும் ;

குழந்தையாய்ப் பிறக்கையில்

முகம் களிப்பார் ;

குழந்தையாய் இறக்கையில்

முகம் சுளிப்பார் ;

பிறவி எடுத்த

பின்னே எல்லோரும்

"கரு" வி ஆகிறோம் - அந்த

கருவத்தைக் கல்லுவது

இந்த மனைவாழ்

கருவிகள் தானே ?

நம் ஆரம்பம் பிள்ளைத்தாய் ;

நம் அஸ்தமனம் வெள்ளைத்தாய் ;

மனிதனைக் காக்க

பணம் வேண்டும்

என்று சொன்ன

இம்மனை ஒரு

செம்மனை தானே ?

இங்கே என்ன இல்லை ?

இங்கே ஏது எல்லை ?

ஆனந்தமும் இங்கே

அவஸ்தையும் இங்கே ;

முதலும் இங்கே ,

முடிவும் இங்கே ;

முட்டி மோதினால்

இவை இரண்டு

தானே வாழ்க்கையில் ;

ஆதலால் இந்த

மனையை விட்டு

எங்கே போவது ?

நமக்கும் அதற்கும்

தீராத உறவு - என்றும்

மாறாத உறவு ;

இவ்வாறெல்லாம் சிந்தித்துக்

கொண்டே தெருவில்

நடந்து போய்க்

கொண்டிருந்தேன் ;

ஒரு மருத்துவமனை

வந்தது ;

என்

முறை வந்தால்

தவறாமல் அழை

என்று சொல்லி

விட்டு வந்தேன் ;