வரம் ஒன்று கேட்டால்...

என் வருகைக்காக

பிரார்த்தனை செய்வார்கள் ;

நான் வந்ததும்

விழுந்து விழுந்து

உபசாரம் செய்வார்கள் ;

வேளா வேளைக்கு

சோறூட்டுவார்கள் ;

ஆசை ஆசையாய்

நீராட்டுவார்கள் ;

நான் அழுதால்

ஒடி வருவார்கள் ;

நான் சிரித்தால்

கூடி மகிழ்வார்கள் ;

என் ஒவ்வோர்

அசைவுக்கும் அர்த்தம்

சொல்வார்கள் ;

என் ஒவ்வோர்

செயலையும் சிலாகித்துப்

பேசுவார்கள் ;

மொத்தத்தில்

எனை ராஜாவாய்

தூக்கிக் கொண்டாடுவார்கள் ;

எனக்கு வேலையென்று

எதுவும் இல்லை

பேசாமல் தூங்கிக்

கொண்டே இருந்தால்

போதும் ;

நான் யாரென்று

கேட்கிறீர்களா ?

என்னைக் குழந்தை

என்று சொல்வார்கள்

எல்லோரும் ;

வெயிலும் குளிரும்

உச்சி வெயில்

உச்சியைப் பிளந்தது ;

செய்வதறியாது திகைத்தேன் - கொடுஞ்சூட்டால்

எரிந்து புகைத்தேன் ;

அப்போது

பசுமாடு ஒன்று

"...மா" என்றது ;

அதற்குப் போட்டியாக

அதனருகே குட்டிப்போட்ட

ஆடொன்று முட்டிப்போட்டு

"மே...." என்றது ;

திடீரென்று எங்கிருந்தோ

வந்த காகமொன்று

ஆட்டின் தோளுரசி

"கா கா" என்றது ;

அதைக் கேட்ட

ஆலங்குயில் ஒன்று

"கூ கூ" என்றது ;

உடனே நெடுந்தூரத்தில்

பறந்த கிளிக்கூட்டமொன்று

"கீ கீ" என்றது ;

இதையெல்லாம் வெறித்துப்

பார்த்திருந்த தெருநாயொன்று

"..ள் ..ள்" என்றது ;

ஓ ! ஒண்டமிழே !!

நீ உன்னை

எவ்வாறு இந்த

ஜீவராசிகளுக்குக் கற்றுக் கொடுத்தாய் ?

ம்ம்....

வியற்றமிழே !!

வெயிலால் வெந்தவன் - இன்று

உன்னால் குளிர்ந்தேன்

உள்மனம் மலர்ந்தேன் ;

பெல்லி மகள்

இதோ உங்களுக்காக

என் சுயசரிதை

சொல்கிறேன் ;

தயை கூர்ந்து

கேளுங்கள் ;

சில பக்கங்கள்

தான் - ஆதலின்

சற்றே பொறுத்துக்

கொள்ளுங்கள் ;

என்

ஆடை சற்று

சரிந்தாலே என்

சுயம் தெரியும் - எனக்கு

செயம் பெருகும் ;

எனவே இந்தச்

சுயசரிதையின் தலைப்பு

"சுயசரிதை" தான் ;

என் நாடு

உலக வரைபடத்தின்

நடுவில் இருக்கும் ;

அதனால் தான்

என் பிழைப்பும்

நடுவில் இருக்கிறதோ

என்னவோ ?

ஆம் ,

"வயிற்றுப்" பிழைப்பே - என்

வயிற்றுப் பிழைப்பு ;

பிறர்க்கு வாழ்க்கை

ஓடிக் கொண்டே இருக்கும் ;

எனக்கு வாழ்க்கை

ஆடிக் கொண்டே இருக்கும் ;

இந்தக் கலைக்குப்

பின்னால் எத்தனை

கொலைகள் ?

மண்நோக்கி விழுந்தாலும்

மகிழ்வோடு விழுமே

ஒரு நீர்த்துளி

அதைப் போல்

கொன்றேன் என்

அச்சத்தை அச்சமில்லாமல் ;

வண்டு குடைந்தாலும்

வாவென்று அணைக்குமே

ஒரு பூ

அதைப் போல்

கொன்றேன் என்

வெட்கத்தை வெட்கமில்லாமல் ;

கடலில் இறங்கினாலும்

கலக்கமின்றி செல்லுமே

ஒரு படகு

அதைப் போல்

கொன்றேன் என்

தயக்கத்தைத் தயக்கமில்லாமல் ;

இம்மூன்றையும் கொன்று

என்னையே தந்தேன்

பெல்லி கலைத்தாயிடம் ;

அவள்

ஏற்றாள் கொலையை - எனக்கு

கொடுத்தாள் கலையை ;

அக்கலையை வளர்த்தேன் - ஆனால்

உடம்பை வளர்க்கவில்லை ;

உடம்பை வளர்த்தால் - என்

கலையின் வளர்ச்சியேது ?

வளர்த்த கலையை

உலகுக்குக் காண்பிக்க

ஒருநாள் மேடையேறினேன் ;

விரித்து விட்ட கூந்தல் ,

வளையம் அணிந்த தொப்புள்,

தொடை தெரிந்த பாவாடை

இவற்றினோடு நின்றேன்

சபையோர் முன் ;

டர்புக்காவை ஒருவன்

வாசிக்கத் தொடங்குகையில்

எனை மறந்து ஆடினேன் ;

வேறெதையும் ஆட்டாமல்

இடுப்பையே ஆட்டினேன் ;

என்னுடலில் ஓரலை

எழுந்து அடங்கியது ;

அலை வரிசையாய் திரண்ட கூட்டம்

அலை வரிசையாய் எழுந்ததை

அலை பாயாமல் பார்த்தது ;

அப்போது தான் புரிந்தது

என் அலைவரிசையும்

அவர்கள் அலைவரிசையும்

ஒன்று தானென்று ;

நான் விடவில்லை,

இன்னும் வளைந்து

நெளிந்து ஆடினேன் ;

என்

இடுப்பாடியது - இடுப்பிருக்கும்

வயிறாடியது - வயிறிருக்கும்

தொப்புள் ஆடியது ;

தொப்புள் உள்ளிருக்கும்

செல்லாடியது - செல்லிருக்கும்

திசுவாடியது - திசுவிருக்கும்

தசையாடியது - தசையிருக்கும்

நாராடியது ;

"அசை" என்றால் நகராமல் அசைந்தது !!

"நகர்" என்றால் அசையாமல் நகர்ந்தது !!

மொத்தத்தில் சபையோடு

நாட்டியம் விளையாடியது ;

அன்று முதல் என்னிடுப்பை

கண்களால் மொய்த்தவரும்

இதழ்களால் தைத்தவரும்

ஏராளம் ஏராளம் !!

நல்ல வேளை

ஒரு மாறுதலுக்காக

எல்லாரும் என்

இடையையே பார்த்தனர் - சற்று

மேலே பார்க்காமல் !!

அன்று முதல்

ஆடுகிறேன் ஆடுகிறேன்

ஆடிக் கொண்டே இருக்கிறேன்

சனத்தை நினைத்து - விமர்

சனத்தை மறந்து ;

வயதிருக்கும் வரை ஆடுவேன் ;

வயது போனால் ?

அப்போது பார்த்துக்

கொள்ளலாம் ;

இப்போதைக்கு இது

போதும் ;

சுபம் ;

மனைமாட்சி

எத்தனையோ பார்த்ததுண்டு

எங்கெல்லாமோ போனதுண்டு

ஆனால்

இவ்விடத்தைப் போல் - வேறு

எவ்விடத்தையும் கண்டதில்லை ;

இது

எல்லோரும் விரும்பும் இடம் ;

எல்லோரும் திரும்பும் இடம் ;

அது வேறேதுமல்ல ;

முனை தோறும்

முளைத்த மருத்துவ

மனை தானது ;

ஒரு வகையில்

நமக்கு எல்லாம்

அனை தானது ;

கட்டிலில் இருவர்

விழுந்ததால் நாம்

தொட்டிலில் விழுந்தோம் ;

அது பிடிக்காமல்

அதனின்றும் விழுந்தோம் ;

பின் தவழ்ந்து

மறுபடியும் கட்டிலிலேயே

விழுகிறோம் ;

இடையில் எத்தனை

ஆட்டம் ?

கடலில் ஆடும்

கப்பல் ஆட்டம் ;

ஒரு சின்ன

ஓட்டை போதாதா

நம்மை விழுங்க !!

எத்தனை பேர்

இங்கே கரை கண்டார் ?

கரையைக் காணாது

இருப்பதில் தானே

கரை கண்டார் !!

மொத்தத்தில் கட்டிலிலும்

தொட்டிலிலும் விழுகின்ற

விட்டில்கள் நாம் ;

குழந்தையாய்ப் பிறக்கிறோம் ;

குழந்தையாய் இறக்கிறோம் ;

எல்லாம் இந்த

மனையில் தானே ?

பிறக்கும் போது

இருந்த உடைகள்

தானே நமக்கு

இறக்கும் போதும் ;

குழந்தையாய்ப் பிறக்கையில்

முகம் களிப்பார் ;

குழந்தையாய் இறக்கையில்

முகம் சுளிப்பார் ;

பிறவி எடுத்த

பின்னே எல்லோரும்

"கரு" வி ஆகிறோம் - அந்த

கருவத்தைக் கல்லுவது

இந்த மனைவாழ்

கருவிகள் தானே ?

நம் ஆரம்பம் பிள்ளைத்தாய் ;

நம் அஸ்தமனம் வெள்ளைத்தாய் ;

மனிதனைக் காக்க

பணம் வேண்டும்

என்று சொன்ன

இம்மனை ஒரு

செம்மனை தானே ?

இங்கே என்ன இல்லை ?

இங்கே ஏது எல்லை ?

ஆனந்தமும் இங்கே

அவஸ்தையும் இங்கே ;

முதலும் இங்கே ,

முடிவும் இங்கே ;

முட்டி மோதினால்

இவை இரண்டு

தானே வாழ்க்கையில் ;

ஆதலால் இந்த

மனையை விட்டு

எங்கே போவது ?

நமக்கும் அதற்கும்

தீராத உறவு - என்றும்

மாறாத உறவு ;

இவ்வாறெல்லாம் சிந்தித்துக்

கொண்டே தெருவில்

நடந்து போய்க்

கொண்டிருந்தேன் ;

ஒரு மருத்துவமனை

வந்தது ;

என்

முறை வந்தால்

தவறாமல் அழை

என்று சொல்லி

விட்டு வந்தேன் ;