எழுத்து

தொலை தூரத்திலிருந்தே

என்னைத் தாக்கினாய் - அதனால்

நீ ஆயுத எழுத்து ;

தாக்கி ,

இரு கண்ணால் சுட்டாய் - அதனால்

நீ சுட்டெழுத்து ;

சுட்டு, 

ஒரு கணத்தில்

உயிரோடு உயிரானாய் - அதனால்

நீ என் உயிரெழுத்து ;

விடக் கூடிய எழுத்தா நீ ?

உனை எழுத

எங்கு கிடைத்தது 

அந்தக் கடவுளுக்கு

ஒரு எழுத்தாணி ; 

ஆதலால் சற்று

யோசித்தேன் - நீ தான் 

எனக்கு நல்ல துணையெழுத்து ; 

எனை நீங்காத இணையெழுத்து ;

தனியெழுத்தாய்  நான் நின்றேன் ;

நீ வந்தாய் ;

நான் ஒரு சொல்லெழுத்தானேன் ;

உன் செல்லெழுத்தானேன் ;

நீ என்ன என் ஒற்றெழுத்தா 

கண்டு கொள்ளாது இருக்க ;

நீ என் காலெழுத்து அன்றோ

கண்டு கொண்டே இருக்க - கண்டு

நீண்டு கொண்டே இருக்க ;

நீ, ஒரு எழுத்து ;

நான் ஒரு எழுத்து ;

நீ நானானால்

நான் நீயானால்

ஓரு எழுத்து ஈரெழுத்து - இல்லை,

ஈரெழுத்து ஒரு எழுத்து ;

ஒன்று சொல்கிறேன் கேள் :

சின்னதாய் இருக்க

என் காதலென்ன குறிலெழுத்தா ?

இல்லை, அது நெடிலெழுத்து ;

கண்ணே !!

கடைசியாக ஒன்று,

எனைத் தலைகீழாக்கினாய் - 

அதனால் இனி

நீயே என் தலையெழுத்து 

தலையான  நிலையெழுத்து ;

247 - அ முதல் ஃ வரை

காலை எழுந்து பல்லினைத் துலக்கி

இன்றைய பொழுது இனிதாய்க் கழிய

"அ" வை வணங்கினேன் ஓர் அதிகாலைப் பொழுதில் (அ - கடவுள்)

அடுத்த நிமிடம் வீதியில் , "ஆ"  மா என்றது (ஆ- மாடு)

சரி என்று, நாளிதழ் எடுக்க வெளியே வந்தேன்

ஓர் அதிசயக் காட்சியைக் கண்டேன்

அப்போது இராத்திரி ஆடிய வேட்டையினாலோ என்னவோ 

"இ" ஒன்று மரக்கிளையில் தூங்கிக் கொண்டிருந்தது (இ - ஆந்தை)

அந்த "இ" யை  "ஈ" ஒன்று  மொய்க்கவே, அவ்வி சிலிர்த்து பறந்தது

உடனே, "உ" மேல் எய்த அவ்விடம் அகன்றேன் - பின் (உ - வியப்பு)

வீட்டினுள்ளே "ஊ" தயாராகிக் கொண்டிருக்க(ஊ - உணவு) 

காலங் காலையில் தொலைக்காட்சி போட்டேன்ஓர் அலைவரிசையில் எ குஞ்சுகளோடு சுற்றியது, மாற்றினேன்  (எ - கோழி)  

இன்னோர் அலைவரிசையில் "ஏ"வை ஒருவன் எய்து கொண்டிருந்தான்  ( ஏ - அம்பு )

அதையே கொஞ்ச நேரம் பார்த்தவாறு  

"ஐ" யைக் கலந்து குளம்பி குடித்தேன் - குடித்ததும் (ஐ - சக்கரை) 

மறுபடியும் அலைவரிசை மாற்றினேன்,  "ஒ" ஒன்று அகவியது (ஒ - மயில் )

திரும்பவும் மாற்றினேன் "ஓ" வென்று பாடிக்கொண்டிருந்தார்  விக்ரம் (ஓ - வியப்புக்குறி, நடிகர் விக்ரமின் ஓ போடு பாட்டு)

மீண்டும் மாற்றினேன் ஒரு "ஒள" சுற்றியது , பிறகு சற்றே கண்ணயன்றேன் (ஒள - பூமி, ஒரு அலைவரிசையின் குறியீடு  )

பிறகு, என் "க" வில் அயர்ச்சி நீங்க எழுந்து தயாரானேன்  (க - உடல் )

டிராக் உடையை முழுக்க உடுத்தி    

பூங் "கா" விற்கு வந்தேன் வன்நடை பயில (கா - சோலை)

  "கி" என்றது ஒரு கிளி - உடனே

  "கீ" என்றது இன்னொரு கிளி - போட்டிக்கு 

  "கு" என்றது ஒரு குயில் - போதாதென்று 

  "கூ" என்றது இன்னொரு குயில் - அதைக்கேட்டு 

  "கெ" என்று முதலில் குறிலிலும் பின்பு(கெக்கே என்ற குழந்தை அழுவதாய் ஒரு கற்பனை)

  "கே" என்று நெடிலிலும் மிழற்றியது ஒரு குழந்தை 

   உடனே அதைக் "கை" யால் தூக்கினாள் அதன் அம்மா 

  "கொ" வென்றது குழந்தை மறுபடியும் -  அம்மா 

   அதட்ட "கோ" என்று  பெரிதாக அழுது பின் அடங்கியது (கோ - இரங்கல் குறி)

   அதைப் பார்த்து இலேசாக புன்னகைத்து

   சாலையோரம் கண்களை வலை  வீசினேன்

   கெள தின்னும் குதிரை, ஒரு வண்டியை இழுத்துப் பறந்தது(கெள - கொள்ளு)

அதிலே பறக்க நானும் ஆசை கொண்டேன்

அவ்வண்டியிலே ஏறி உலகெலாம் கண்டேன்

உவகை கொப்பளிக்க உலகெலாம் கண்டபின்

ஓரிடத்தில் இறங்கி சா வின் சாறு குடித்தேன்(சா - தேயிலைச் செடி)

குடித்து முடித்ததும் அருகிருந்த கோவிலுக்குச் சென்றேன்

கண்கள் பனிக்க "சி" யைப் பாடினேன்(சி - சிவன்)

"சி" யைப் பாடி பிரகாரம் சுற்றி

பூவை மேவும் "சீ" வைப் பாடினேன்(சீ - திருமகள்)

பாடிப் பரவி வெளியே வந்து

பாதணி எடுத்து காலில் அணிகையில்

அணிமையில் வந்து நாயொன்று மோந்தது

சு என்றேன், அப்படியே நின்றது(சு - விரட்டும் குறி)

சூ என்றேன், பயந்து சென்றது - அன்னணம் , (சூ - விரட்டும் குறி)

செள ஒருத்தி வந்து பூக்கூடை காட்டி(செள - சிறுமி)

வாங்கிக்கோ சாமியென்று கை கூப்பி இறைஞ்சினாள்

ஏகப்பட்ட சாமிகள் கோவிலுள் வீற்றிருக்க

ஏகனான என்னை சாமியென்று சொல்கிறாளே

என்றெண்ணி ஒருகணம் அப்படியே நின்றேன்

அவளை ஆற்ற இருமுழம் பூ வாங்கி 

ஒரு பிளாஸ்டிக் பையில் போட்டேன் - அப்போது

எந்தன் செயலை வழிமொழிவது போல்

வானமழையும் அங்கு "சோ"வென்று பெய்தது

"த" படைத்த இவ்வருமையான உலகிலே(த - நான்முகன்)

தா வென்று கேட்காமலே வருகிறதே சோனை

அடடா !! அடடா !! அற்புதம் !! அற்புதம் !!

சேனைத் துளி கொண்டு சோனை வந்ததால்

"தீ" ப்பிழம்பாம் சூரியனை மேகம் மறைத்ததே !!

அந்நேரத்தில்  நானோர் சக்கரவாகமாகி

மழைநீரை "து" வாய் வாயார உண்டேன் (து - உணவு)

அதனைக் காட்டிலும் "தூ" ஏதுமில்லை என்பதைக் கண்டேன் (தூ - தூய்மை)

மண் தேவை அறிந்து மழையை அளிக்கும்

விண் "தே"வை நினைத்து மெய் சிலிர்த்து நின்றேன் (தே - தெய்வம்)

ரோட்டிலே மனிதர்கள் ஏராளம் இருப்பினும்

பசுவனத்து கேகயமாய் தையென்று குதித்து

களிநடம் புரிந்து கழிபேருவகை கொண்டேன்

கொஞ்ச நேரத்தில் மழை விட்டது - ஆனால்

மழையை என்னால் விட முடியவில்லை

சிலையாய்ச் சமைந்து வானையே பார்த்தேன் - அப்போது

என் பின்னின்ற ஒருவர் தோ தோ என்று (தோ -  நாயை விரட்டும் ஒலி)

தன்  நாயை அழைத்து என்னருகில் வந்து

 "சார் கொஞ்சம் வழி விடுங்க போகணும்" என்றார்

வழி விட்டேன், அவர் தன்வழி போனார்

அவர் போனதும் நானும் என்வழி போனேன்

போகின்ற போது பா ஒன்று தோன்றியது(பா - கவிதை)

பாவை  நான் எழுதி முடித்ததும்

அதற்கு அழகாய் இசை சேர்ப்பது போல்

பிப்பீ என்றூதி மாட்டுக்காரன் வந்தான்

வீதியிலே  கச்சேரி செய்யும்  பாட்டுக்காரன் வந்தான்

என் பாவை அவன் இசையில்

கற்பனை செய்தேன், எப்படியிருக்கும் என்று

நாட்டுப்புறப் பாடல்கள் ஏராளம் இருந்தாலும்

ரோட்டுப்புறப் பாடலாய் என்பா இருக்குமென்று

மனதிற்குள் சொல்லி மனதிற்குள் சிரித்தேன்

என் சிரிப்பைத் தானும் கேட்டதோ என்னவோ

சாலைப் "பூ"வும் தன்னிதழ் விரித்து சிரித்தது

நடந்ததை எண்ணி அசைபோட்ட வாறே

நடையினை போட்டு வீட்டினை அடைந்தேன்

"ஏன் தாமதம் ?  நடைபயிற்சி சென்று

என்ன வெட்டி முறித்தாய்" என்று மனைவி கேட்டாள்

"மழையைக் கொஞ்சம் ரசித்தேன்" என்று சொன்னேன் - அதைஉனப்

பொருட்படுத்தாதவளாய் பையில் என்னென்றாள்

பிளாஸ்டிக் பூ என்றேன் !! புரியாமல் விழித்தாள்

மல்லிப்பூவை பிளாஸ்டிக் பையில் வாங்கியதால்

பிளாஸ்டிக் பூ ஈது என்று மொக்கை போட்டேன்

அய்யோ என்றலறி பையினைப் பறித்தாள்

பையைக் கூட பையப் பறிக்காமல் போகிறாளே

அவளின் மனதில் என்ன கோபமோ என்று யோசித்தேன் ;

அவளைத் தொடர்ந்து அடுக்களை சென்றேன்

"உன் கோபம் ரொம்பவே ந" என்றேன் 

"அப்படியென்றால் என்ன என்றாள் ?"

"ந என்றால் மிகுதி" என்றேன்

அவள் பதிலேதும் சொல்லாமல் அப்படியே நின்றாள்

" "நா"வை அடக்காமல் வார்த்தை சொன்னாயே

 உனக்கு "நி" யில் வெகுளி இருக்கக் கூடாது ( நி - அண்மை)

 நீ அப்படியிருந்தால் என் மனம் தாங்காது - ஆதலால்

சினத்தைப் போக்க "நு" செய வேண்டும் ( நு - தியானம்)

நிலவு குடியிருக்கும் அழகான முகத்தில்

கோபம் வந்தால்  "நூ" வெடிக்கும் ( நூ - எள் )​

எனவே, நை நை என்றிராமல்

கோபம் தவிர்த்து  "நே" வைக் கொடுத்தால்( நே - அன்பு)

"நொ"  நம் மனதை வாட்டாது ( நொ - துன்பம்)

"நோ" நம் உடலை அண்டாது ( நோ - நோய்)

மனிதன், ஒரு நெள மாதிரி( நெள - மரக்கலம்)

அதில் கோபம் என்றொரு பொத்தல் விழுந்தால்

நெள உடனே கவிழ்ந்து மூழ்கிப் போகும்"

என்று எனக்குத் தெரிந்த அறிவுரை கூறி

அவள் சினத்திற்கான காரணம் கேட்டேன் ;

"காலை எழுந்ததும் தூக்கம் கலக்க

காபியில் சீனி குறைவாய் கலந்துவிட்டேன்

அதைக் குடித்ததும் உன் அம்மா

ம வை  நெஞ்சில்  நிறைத்து வைத்து( ம - நஞ்சு)

மா வின் பெயரால் என்னை ஏசினாள்(மா - விலங்கு)

அகவையில் எனை விட மூத்தவள் அல்லவா 

என்னால் எதுவும் செய்ய முடியவில்லை

அதுவே உன்மேல் கோபம் மீ மிசை வந்ததென்றாள் ; (மீ - மேலே)

ஓ !! இவ்வளவு தானா சங்கதி என்று

ஆசை மனைவியின் அருகில் சென்று

"செல்லமே,

எம்மாவுக்கு இப்போது மூ க்காலம்(எம்மா - என் அம்மா, மூ - மூப்பு)

அதனால் இப்படி நடப்பது இயல்பு

இனியும் அப்பருவம் மே அடையாது (மே - மேம்பாடு)

ஆனவரை அம்மாவிடம் மே வாயிரு (மே - அன்பு)

ஆனது ஆகட்டும், போனது போகட்டும்

உனக்கு துணையாய் நானென்றும் உண்டு

மையில் தீட்டிய உன்னழகிய கண்கள்(மை - அஞ்சனம்)

மையல் ததும்ப புன்னகைக்க வேண்டும்

அதில் கண்ணீர் நித்தமும் கூடாது என்று சொல்லி - அவள்

கண்ணீர்த் துளியைச் சுண்டி எறிந்தேன்

அவ்வமயம், என்னவள் 

தன் கள்ளுண்ட இதழை இருமுறை மடித்து

காந்தி மதி போல சாந்தம் செறிந்து

தன்னழகிய கண்ணை "ய" மாய் விரித்து( ய - அகலம்)

என்னருகில் வா என்று சொல்லாமல் சொன்னாள் - அக்கணமே

அவள் பக்கம் பக்கம் பக்கம் வந்தேன்

வெட்கம் வெட்கம் வெட்கம் எனும்படி

வானில் பறக்கும் "வி" யின் சிறகாய்(வி - சிறகு)

அவளின் இமைகள் கிளைத்து நின்றன

என் கண்ணும் அவள் கண்ணும்

ஒன்றை ஒன்று தின்று கொள்ள

அவள் கண்ணிலிரிந்து காதல் "வீ" விழவே( வீ - வீழும் மலர்)

நான் தீயின் முன்னின்ற "வை" யாக ஆனேன் ( வை - வைக்கோல்)

அவள் கண்ணை விட  ஓர் "ஃ" உண்டோ உலகிலே 

மழை தந்த மழை

நீல மலைச் சாரலை  

வெள்ளி மழை மேகங்கள் 

குறையேதும் இல்லாமல்

நுரையோடு குளிப்பாட்ட 

ஓராடை அணியாமல்

சுற்றிவரும் மென்காற்று   

நீராடை அணிந்து கொண்டு

அங்குமிங்கும் சுற்றிவர 

அம் மண்ணும் நாணத்தால்  

செம்மண்ணாய்  உருமாறி 

காற்றடித்த வேகத்தால்  

கல்கொண்டு கண் மூட 

கள்ளொன்று இருந்தாலும்

ஆடாத பனைமரங்கள்

காற்று வந்த தள்ளியதும் 

ஆனந்தக் கூத்தாட 

கால் கொண்ட மேகமாய் 

சிறகடித்த நாரையும்

தன் மனைவி பேர்சொல்லி

கூடுதேடி பறபறக்க

யானையையே விழுங்கும்

கரும்புத் தோட்டங்கள் 

பச்சைப் பசுங்கடலாய் 

வெகுதூரம் பரந்திருக்க 

ஆள் யாரும் உளரோ என்று 

அக்கம்பக்கம் பார்த்துவிட்டு 

ஆசைக் காதலியின்

வழவழப்புக் கன்னத்தில் 

சற்றேனும் தாமதியாமல் 

வாயழுந்த முத்தமிட்டேன் ;

காளமேகரின் சிலேடை "கள் " ளில் மதி மயங்கி அதன் தாக்கத்தில் நானும் வெண்பா வடிவில் சிலேடைகளை எழுதிப் பார்க்க ஆசைப்பட்டேன்.  

அதன் வடிவே இந்த சிலேடைகள். 

1.

சிக்காமல் சண்டையிடும் சிக்கியதும் கைகூப்பும்
அக்காலே கொண்டவர்க் காட்பட்டும்  - உக்கிரமாய்ச்
சாதலையே அவ்வுயிர்க்குத் தந்திடுமே ஆதலால்
காதலுக்கு நேராம் கரி

பொருள் :

யானையானது நமக்கு எளிதில் கட்டுப்படாது. அப்படிக் கட்டுப்பட்டால் நம்மிடம் அன்பாக இருந்து நன்றியுடன் இருந்து கைகூப்பும். பாகனுக்கு ஆட்பட்டும்  இருக்கும். ஆனால் திடீரென்று மதம் பிடித்து பாகனையே அழித்துக் கொன்று விடும். அதே போல் காதலும் நமக்கு எளிதில் வசப்படாது. வசப்பட்டாலோ நம்மிடம் வாஞ்சையாக இருப்பது போல் இருக்கும். அதற்குப் பின் பிரிந்து விட்டால் (Break - Up ஆனால் ) நினைவுகளால்  அது கொண்டவர்களையே  கொன்று விடும். 

2. 

வட்டமாய் வீற்றிருக்கும் வெள்ளிநிறம் பெற்றிருக்கும்

பட்டொளியில் நம்மெதிரே புன்சிரிக்கும் - திட்டமுடன் 

தந்திரமாய் தேய்ந்தழிந்து தான்வளரும் எப்போதும் 

சந்திரனும் சில்லறையும் தான் 

பொருள் :

நிலா வெள்ளி நிறத்தில், வட்டமாக வானத்தில் வீற்றிருக்கும்.  வெள்ளை பட்டு போன்ற ஒளியில் நமக்கு எதிரே புன்னகை பூக்கும். வளரும். வளர்ந்த பின் தேயும். அதே போல் சில்லறைக்  காசுகளும் (எல்லாக் காசும் அல்ல ) வெள்ளி நிறத்திலும், வட்டமாகவும் இருக்கும்.  நம் கையில் இருக்கும் இந்தக் காசானது கொஞ்ச நாள் மெல்ல மெல்ல வளர்ந்து ,பெருகி பிறகு திடீரென்று தேய்ந்து சுருங்கி அழிந்து விடும். பிறகு மறுபடியும் வரும். போகும். 

3.

வண்ணங்கள் கண்டிருக்கும் வட்டமுகம் கொண்டிருக்கும் 

கண்ணெதிரில் காம்புடனே காட்சிதரும் - திண்ணமுறப் 

பன்மடலாய்ப் பல்கரங்கள் பாங்குடனே பெற்றிருக்கும் 

மின்விசிறிக் கொப்பாம் மலர்   

பொருள் :

நம் வீட்டில் சுழலும் மின்விசிறி பல வண்ணங்களில் கிடைக்கும். வட்டமான முகத்தைப் பெற்றிருக்கும்.  விட்டத்திலிருந்து ஒரு பகுதி நீண்டு வர தொங்கிய படியே காட்சி அளிக்கும். பல கரங்கள் கொண்டு திகழும். அதே போல மலர்களும் பல வண்ணங்களில் இருக்கும். வட்டமான முகத்தைக் கொண்டிருக்கும். தன் விரிந்த மடல்களுடன்  காம்புடன் காற்றில் ஆடி அழகாகக் காட்சியளிக்கும்.  இந்த மடல்கள் தான் மின்விசிறியின் கரங்களுக்கு உவமையாக சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. ஒரு மின்விசிறியைத் தூக்கிப் பிடிக்க எப்படி ஒரு Rod தேவைப்படுகிறதோ அதே போல பூவைத் தாங்கிப் பிடிப்பதற்கும் ஒரு காம்பு தேவைப்படுகிறது. இந்தப் பாடலில் பூவின் காம்பு மின்விசிறியின் Rod- க்கு உவமையாக சொல்லப்பட்டிருக்கிறது.

அம்மானா சும்மாவா ?

எல்லார்க்கும் வணக்கம், 

என் COUSIN தங்கை மதுவந்தியின் முதல் குழந்தைக்கு அதிகாரப் பூர்வமாக நாளை மறு நாள் பெயர் சூட்ட இருக்கிறார்கள். அப்போது என் மடியில் குழந்தை உட்கார்த்தி பெயர் வைக்கப்படும்(தாய்மாமன் அல்லவா ).  குழந்தையின் பெயர் ஹர்ஷவர்தன் . 

அண்மையில் காளமேகம், ஒளவையார் போன்றோரின் பாடல்களைப் படித்துக் கொண்டிருந்தமையால் அதனால் தாக்குண்டு சிலேடை வடிவில் இந்த நிகழ்வு குறித்து  மூன்று பாடல்களை எழுதியிருக்கிறேன். 

இலக்கணத்தை கடைப்பிடிக்கவில்லை. மனதில் தோன்றியதை உடனே எழுதி விட்டேன் . 

பாடல் 1 : மாமாவுக்கு  அழைப்பு

அம்மாவைப் போலிருக்கும் அம்மாவும் எனை அழைத்து 

தம்மாவைப் பார்ப்பதற்கு இம்மாவைக் கூப்பிட்டாள் 

எம்மாவை மறந்தாலும் அம்மாவைப் பார்ப்பதற்கு

சும்மாவே நில்லாமல் இம்மாவும் ஓடி வந்தான் 

--> 

அம்மாவைப் போலிருக்கும் - அந்த மாங்கனியைப் போலிருக்கும் , அம்மாவும் எனை அழைத்து   - அம்மாவாகியிருக்கும் என் தங்கை எனை அழைத்து ,  தம்மாவைப் பார்ப்பதற்கு -  மாங்கனி போலிருக்கும் தன குழந்தையைப் பார்ப்பதற்கு , இம்மாவைக் கூப்பிட்டாள் - இந்த மாமாவை(தாய்மாமா) கூப்பிட்டாள்.

பாடல் 2 : தாயும் சேயும் 

மதுவிலே பிறந்து மதுவால் வளர்ந்து 

மதுவுக்கே துடித்து மதுவையே நினைத்து 

மது விலக்கிலாமல் மதுவைக் காப்பாய் 

மதுவோடு இருக்கும் மதுவரசே 

--> 

குழந்தையைப் பார்த்துப் பாடுவதாக இந்தப் பாடல் அமைந்துள்ளது. என் தங்கையின் பெயர் மதுவந்தி என்பதால் மது என்ற பெயர் கொண்டு இந்தப் பாடல் எழுதப்பட்டிருக்கிறது. குழந்தையின் பெயர் ஹர்ஷா என்பதால் அதைத் தமிழில் இங்கு குறிக்க மதுவரசே என்று எழுதியிருக்கிறேன். 

பாடல் 3 : தந்தையும் மகனும் 

நித்தனை மறந்தாலும் நித்தினை மறக்காமல்

நித்தனே நித்தினென்று நித்தினே நித்தனென்று 

நித்தமும் நித்தினை நீங்காமல் நீ நினைப்பாய்  - கடல்

நீத்தம் பார்க்காத நித்திலமே 

--->  நித்தன் என்றால் கடவுள். நித்தின் என்பது என் தங்கை கணவனின் பெயர்.

ஒன்றும் ஓராயிரமும்

                         ,

ஒரு பிரதான

சாலை போல்

இருந்தது அந்த

இடம் ;

ஆனால், அதில்

ஓர் அதிசயம் ;

பச்சை, மஞ்சள், சிகப்பு  

என பூமாலைகளை

சமிக்ஞை விளக்குகளாய்

வைத்திருந்தனர் மக்கள் ;

வழக்கம் போல்

அதை யாரும்

மதிக்கவே இல்லை, 

மிதிக்கவே செய்தனர் ;

காணும் இடமெங்கும் 

ஆயிரம் தலைகள் ;

ஆயிரம் தலைகளிடமும் 

ஆயிரம் கலைகள் ;

ஆமை போல் 

நகர்ந்தனர் சிலர் ;

சிறுத்தை போல் 

சீறினர் சிலர் ;

அவரவர் வாயொலிகளை

வைத்தே ஹாரன்களை

எழுப்பினர் பலர் ;

வண்டி அடித்துக் 

கொண்டு யாரும் முன்னேறவில்லை 

முண்டி அடித்துக் 

கொண்டே எல்லாரும் முன்னேறினர் ;

அங்கே 

காவல் இல்லாததால்

ஆவல் மிகுந்தது மக்களுக்கு ;

காணக் காண 

விழியைப்  பிதுங்க 

வைத்தது நெரிசல் ;

முன்னால் சென்றவர்கள் 

பின்னால் வந்தார்கள் ;

பின்னால்  சென்றவர்கள் 

முன்னால் வந்தார்கள் ;

இப்படியே 

சுழற்சி முறையில்

நடந்தது அந்த 

சாலை போக்குவரத்து ;

எனினும் -

எதையுமே அறியாமல் 

அங்கே பிணமாகத்

தூங்கிக் கொண்டிருந்தார் 

இவை எல்லாவற்றுக்கும் 

காரணமான ஒருவர் ; 

இரவு

இரவே !!

நீண்டு படுத்திருக்கும்

கரிய அரவே !!

நீ எங்கிருந்து வருகிறாய் ?

பகலெனும் புற்றுக்குள்ளிருந்து

வருகிறாயா ?

ஊர் முழுதும்

ஊர்ந்து ஊர்ந்து

போகிறாயே !!

எங்கே ?

போகும் வழியில்

நீ உமிழும்

மாணிக்கம் தான்

மீன்களாய் சுடர்கின்றனவோ ?

ஆளரவம் இல்லாத

நேரத்தில் ஒரு

நீளரவம் போல்

வருகிறாயே !!

எனக்குத் தெரியும்

அதெதற்கு என்று ;

பாவம் - உனக்குப்

பசிக்கிறது ;

அசுரப் பசி ;

பேதாபேதமின்றி எல்லோரையும்

அப்படியே விழுங்குகிறாயே ?

ஏன் ?

புரிகிறது எனக்கு ;

பாம்புகள் எல்லாம்

விழுங்கித் தானே

உண்ண வேண்டும் ;

பூமியில் உள்ள

"நல்" பாம்பு கடிக்கும் ;

வானிலே உள்ள

"அல்" பாம்பு விழுங்கும் ;

நீ

எல்லாவற்றையும் விழுங்குகிறாய்

வெளிச்சம் தவிர ...

ம்ம்ம்....

உனக்கு அது

ஒவ்வாதோ ?

உண்மை தான் .....

வெளிச்சம் வந்தால்

நீ மறைந்து போகிறாய் ;

அழிந்து போவதில்லை ;

நெருப்போடு சேர்ந்த எதுவும்

நெருப்பாவது போல்

உன்னோடு சேர்ந்த எதுவும்

கருப்பாகி விடுகிறதே !!

கருப்பாகி உன்னில் ஒரு

உறுப்பாகி விடுகிறதே ;

இருட்டில் நடக்கையில்

குழியும் ஒன்று தான்

மூடியும் ஒன்று தான்

எறும்பும் ஒன்று தான்

பாம்பும் ஒன்று தான்

யானையும் ஒன்று தான்

பூனையும் ஒன்று தான்

அரசனும் ஒன்று தான்

ஆண்டியும் ஒன்று தான்...

எங்கும் கருப்பு , எதிலும் கருப்பு

அடடா என்ன விந்தை இது !!

இதை உணரவைத்த

இராவே !!

முற்றும் அறிந்த ஞானி நீ ;

ஞாயிறு ஒருப்பெருஞ்ஜோதி,

நீ கருப்பெருஞ்ஜோதி ;

ஆனால் ஒரு ஆச்சரியம்.....

இந்த ஜோதி

யாவரையும் குருடாக்கி விடுகிறதே !!

நீ வந்தால்

குன்றிமணி ஒளியின்றி

இரண்டடி முன்னால்

எடுத்து வைக்க ஏலுமா ?

உன்னைக் கண்டால்

எவர்க்கும் பயம் ;

பூமியில் உள்ள

கறுப்பினத்தைக் கண்டு மக்கள்

ஒடுக்குவர் ;

வானத்தில் உள்ள

கறுப்பினத்தைக் கண்டு மக்கள்

ஒடுங்குவர் ;

வெண்ணிற மேகமும் உன்னருகே

மைந்நிற மேகமாய்த் தெரிகிறதே ;

உனக்குள்ளும் ஒளி உண்டோ ?

பகலின் பல சத்தங்கள்

உனக்குள் அடங்கி விடுகிறதே !!

பல மொழிகள்

தெரிந்த மௌனி நீ ;

பகலுக்கு பகலவன் தேவை ;

உனக்கு நிலவு தேவையா ?

இல்லை ;

ஆரையும் சாரா அம்சமே

உன் சாராம்சம் ;

நீ திரளத் திரள

உலகம் சொக்குண்டு துயில்கிறதே ;

ஆதலால் ஒரு

மந்திரவாதி நீ ;

தேவன்

மனிதனைப் படைக்கையில்

உன்னையும் கேட்டுத்தான்

படைத்து முடித்தானோ ?

எது எப்படியோ...

என் கேள்விகள்

நீண்டு கொண்டே இருக்கும்

உன்னைப் போலவே !!

பதில் தேவையில்லை,

கேள்வி கேட்கும்

சந்தோஷமே போதும் ;

இரவே !! இப்போது

நான் விடை பெறுகிறேன் ;

மீண்டும் சந்திக்கிறேன்

உன்னைக் "கேள்விகளோடு" மட்டும் ;